Fathiya Suresi

Mekke döneminde inmiştir. Yedi âyettir. Kur’an-ı Kerim’in ilk sûresi
olduğu için “başlangıç” anlamına “Fâtiha” adını almıştır. Sûrenin
ayrıca, “Ümmü’l-Kitab” (Kitab’ın özü) “es-Seb’ul-Mesânî” (Tekrarlanan
yedi âyet)1, “el-Esâs”, “el-Vâfiye”, “el-Kâfiye”, “el-Kenz”, “eş-Şifâ”,
“eş-Şükr” ve “es-Salât"2 gibi başka adları da vardır.

Kuran’ın
içerdiği esaslar öz olarak Fâtiha’da vardır. Zira övgü ve yüceltilmeye
layık bir tek Allah’ın varlığı, onun hakimiyeti, tek mabut oluşu,
kulluğun ancak ona yapılıp ondan yardım isteneceği, bu sûrede özlü bir
şekilde ifade edilir.

Fâtiha sûresi aynı zamanda baştan başa eşsiz güzellikte bir dua, bir yakarıştır.